Gestart met beroerde nacht, van 5 tot 6 een uurtje geslapen, toen naar het dek om foto's te maken van zonsopkomst. Toen weer terug naar bed, nog 2 uur geslapen, want om half 9 werden we wakker gemaakt door de luidspreekster die ons vertelde dat we om 10.00 uur zouden aanmeren in Newcastle. We draaiden ons nog een keer om en toen het echt niet anders kon, zijn we gaan aankleden en inpakken. De klok was een uur teruggezet, om 10.00 uur stonden we stil en mochten de passagiers groep voor groep van de boot af. Wij als laatste. Tegen half 11 reden we door de douane en werden we nog even aan de praat gehouden door de douanier, alsof er geen andere mensen meer achter ons stonden. Toen kon de fietsvakantie echt beginnen.

We moesten direct links gaan rijden, heel wat rotondes over (linksom en dan opletten, want er moet ook voorrang worden gegeven aan het verkeer van rechts op de rotonde!) Het volgen van de route gaat heel gemakkelijk, er staan bij iedere hoek één of meer bordjes. Het fietsen gaat ons niet zo gemakkelijk af. Heel veel heuvels, heel veel klimmen en ons lijf is moe van de nacht en nog niet gewend aan al die glooiingen. Na 12 km houden we pauze, we hebben het idee dat we er al 50 km op hebben zitten. Valt dat even tegen. Onze pauzeplek is wel erg leuk. Uitzicht op water, veel gezelligheid en héél veel brugen over de Tyne. Eén daarvan droeg de Olympische ringen, want Engeland is megatrots!

Gestart met beroerde nacht, van 5 tot 6 een uurtje geslapen, toen naar het dek om foto's te maken van zonsopkomst. Toen weer terug naar bed, nog 2 uur geslapen, want om half 9 werden we wakker gemaakt door de luidspreekster die ons vertelde dat we om 10.00 uur zouden aanmeren in Newcastle. We draaiden ons nog een keer om en toen het echt niet anders kon, zijn we gaan aankleden en inpakken. De klok was een uur teruggezet, om 10.00 uur stonden we stil en mochten de passagiers groep voor groep van de boot af. Wij als laatste. Tegen half 11 reden we door de douane en werden we nog even aan de praat gehouden door de douanier, alsof er geen andere mensen meer achter ons stonden. Toen kon de fietsvakantie echt beginnen.

We moesten direct links gaan rijden, heel wat rotondes over (linksom en dan opletten, want er moet ook voorrang worden gegeven aan het verkeer van rechts op de rotonde!) Het volgen van de route gaat heel gemakkelijk, er staan bij iedere hoek één of meer bordjes. Het fietsen gaat ons niet zo gemakkelijk af. Heel veel heuvels, heel veel klimmen en ons lijf is moe van de nacht en nog niet gewend aan al die glooiingen. Na 12 km houden we pauze, we hebben het idee dat we er al 50 km op hebben zitten. Valt dat even tegen. Onze pauzeplek is wel erg leuk. Uitzicht op water, veel gezelligheid en héél veel bruggen over de Tyne. Eén daarvan droeg de Olympische ringen, want Engeland is megatrots!

Daarna lange tijd langs het water gefietst, af en toe een weg oversteken met andere overgangen voor fietsers dan wij zijn gewend, maar het lijkt wel veiliger. We krijgen honger, maar hebben nog geen geldautomaat gezien en hebben dus nog geen Ponden. Aan een tegenligger vraag ik of er in de buurt een ATM is, hij weet dat er een supermarkt is, misschien ook een ATM, maar als we een uur door fietsen, komen we in Corbridge en daar is er zeker één. Hij moet daar zelf ook heen, keert om en fietst achter ons aan. Af en toe zegt hij iets, maar hij blijft achter ons fietsen. Nu fietsen wij ook achter elkaar, de weg is smal en er zijn veel bochten. En veel klimmen!! Het is net als in de Ardennen. (En je weet wellicht hoe dol ik daar op ben...) In Corbridge vertelde de vriendelijke Engelsman nog e.e.a., we moesten onze fiets maar goed in de gaten houden, want hij vertrouwde dit dorp niet zo. Leuk plaatsje trouwens. Heel authentiek allemaal. Eerst pinnen!! Daarna kochten we op de hoek een sandwich en een blikje drinken. Lekker!! Waren we aan toe.

De route vervolgt, we volgen nog steeds route S72, goed aangegeven allemaal. Twee keer moeten we door een hek, dan volgens het bord 'goed luisteren en kijken' en dan de spoorweg oversteken. Als we het hek vergeten te sluiten en we worden betrapt, kost het 1000 pond.

We kiezen de alternatieve route, de makers vragen zich af of dit mooier of rustiger is dan de hoofdroute. Dat is het zeker! Maar OMG, wat een geklim!!! PFFF!! De zon schijnt lekker en het water raakt op. Gelukkig wil een echtpaar ze vullen en kunnen we er weer een tijdje tegenaan. We zijn wel wat moe en vinden een boeren camping tussen wat heuvels in. Fijn! Wel duur, 14 Pond... En zo bijzonder is deze camping niet. Tent opzetten, koken, Rummicupje spelen (had ik meegenomen als verrassing voor Kees, hahaha) en op tijd slapen. Moe....