Vervolg....

Na een pauze (met dank naar Uckle) van 2½ uur gaan we weer verder. Het weer is een stuk beter, de schoenen verruil ik voor de slippers, want fietsen met koude, natte sokken vind ik niks. Wel 3 km blijft het droog, dan komt de regen weer met bakken uit de lucht. Ik blijf lekker op mijn slippers rijden, want die zijn snel weer droog als het stopt met regenen. We klimmen wat, we dalen wat en dan!! Met een gemoedelijke 5% klimmen we tot 140 m hoogte. Regen, harde wind tegen. Maar het gaat. Auto’s razen voorbij. We rijden nu tussen de Cullin Hills, ontzettend grote en aardse bergen, gehuld in een grijze waas die gestaag beweegt op de wind. We zien de weg voor ons afbuigen, maar zien niet waar de weg daarna heen gaat. Dit gebeurt een aantal keren, we kunnen ons geen voorstelling maken van het vervolg van deze weg, maar hij zal er zijn. En dan!! (Nu echt.) Afdalen!! De regen klettert tegen onze hoofden, de wind duwt ons bijna terug, maar met een beetje trappen gaan we toch nog 30 km/uur. Het uitzicht is geweldig, weer een bocht naar het einde van de weg? Het geluid in mijn oren klinkt als een nat drumstel maar Wauw! Wat een ervaring. Zo cool!! Eenmaal beneden zeg ik tegen Kees hoe ‘VET’ ik dit vond. Hij vond het maar niks aan, zoveel tegenwind dat er veel moest worden bijgetrapt om de berg af te komen... Ik heb weer energie voor 10! En daar wordt Kees dan weer gelukkig van...

Een grote supermarkt deze keer en een camping die ‘completely full’ is met een heel gezellige eigenaar de voor fietsers aparte regels heeft. Hier zijn pas echt veel midges. Hij verkoopt zelfs allerlei spul en geeft advies over hoe te douchen met zoveel midges in de buurt. Erg lachen met die kerel. We kopen een busje Smidge, op veler aanraden toch maar gekocht. Of het werkt? Dat weten we morgen... Kees heeft bij ons lunchadres een boek gekocht en is er helemaal blij mee! Ik bekijk wat foto’s, zoveel regen, zo’n zware dag, zo’n voldoening...