Dag 14 Ashaig - Fort William 101 km

Tegen 7 uur werden we wakker door de regen. Ja, alweer... Het leek of er veel meer midges in de tent waren gekomen dan toen we gingen slapen. Toen we het hor opendeden, zagen we dat de buitentent niet meer groen was, zoals altijd, maar helemaal zwart behangen met midges!!!!! IEEEEEEUWWWW!! Die houden natuurlijk ook niet van regen en vonden bij ons een fijn plekje. AI! Wat nu? In de tent blijven is geen optie met al die midges, maar buiten is het ‘even worse', want daar regent het ook nog eens! De eignaar die langsloopt zegt dat het een cadeau van de Hooglanden is. Nou bedankt? In een wirwar van vliegende beestjes pakken we in en zouden haast panisch kunnen worden van al dat gekrioel. We fietsen snel weg. Eerst 25 km naar de boot. De zon gaat schijnen, de warme kleren gaan uit, de lach komt terug. Bij de boot zijn we weer ruim op tijd en nemen daar ook de tijd om te ontbijten. Lekker in de zon en midgeloos. O ja, dit is vakantie! De boot vaart fijn dit keer en na een half uur zijn we weer op het vaste land (van Schotland dan). De eerste 5 km gaan dramatisch op en af, daarna langs de hoofdweg gaat het vrij geleidelijk. Als het lekker begint te rijden vallen de spetters weer uit de lucht. Regenponcho weer aan en kletsnat fietsen we de laatste 45 km naar Fort William. De camping is erg vriendelijk, morgen verse broodjes en gratis internet (in het washok). Dus daar zitten we dan.... De droger werkt niet zoals we hopen. De droger op de vorige camping werd zó heet dat Kees' trainingsjack naar smeulend plastic begon te ruiken, hahaha. In de tent hebben we een wierrookspiraal tegen muggen aangezet, nog een oud cadeautje van Wouter (thanx broertje, het werkt wel), want ze zijn hier ook. Gelukkig komen ze niet op rouwbezoek bij de overleden exemplaren in de tent, anders zou het niet meer om uit te houden zijn. Morgen richting noorden, Loch Ness!

Dag 13 Edinbane - Ashaig 82 km

Vervolg....

Na een pauze (met dank naar Uckle) van 2½ uur gaan we weer verder. Het weer is een stuk beter, de schoenen verruil ik voor de slippers, want fietsen met koude, natte sokken vind ik niks. Wel 3 km blijft het droog, dan komt de regen weer met bakken uit de lucht. Ik blijf lekker op mijn slippers rijden, want die zijn snel weer droog als het stopt met regenen. We klimmen wat, we dalen wat en dan!! Met een gemoedelijke 5% klimmen we tot 140 m hoogte. Regen, harde wind tegen. Maar het gaat. Auto’s razen voorbij. We rijden nu tussen de Cullin Hills, ontzettend grote en aardse bergen, gehuld in een grijze waas die gestaag beweegt op de wind. We zien de weg voor ons afbuigen, maar zien niet waar de weg daarna heen gaat. Dit gebeurt een aantal keren, we kunnen ons geen voorstelling maken van het vervolg van deze weg, maar hij zal er zijn. En dan!! (Nu echt.) Afdalen!! De regen klettert tegen onze hoofden, de wind duwt ons bijna terug, maar met een beetje trappen gaan we toch nog 30 km/uur. Het uitzicht is geweldig, weer een bocht naar het einde van de weg? Het geluid in mijn oren klinkt als een nat drumstel maar Wauw! Wat een ervaring. Zo cool!! Eenmaal beneden zeg ik tegen Kees hoe ‘VET’ ik dit vond. Hij vond het maar niks aan, zoveel tegenwind dat er veel moest worden bijgetrapt om de berg af te komen... Ik heb weer energie voor 10! En daar wordt Kees dan weer gelukkig van...

Een grote supermarkt deze keer en een camping die ‘completely full’ is met een heel gezellige eigenaar de voor fietsers aparte regels heeft. Hier zijn pas echt veel midges. Hij verkoopt zelfs allerlei spul en geeft advies over hoe te douchen met zoveel midges in de buurt. Erg lachen met die kerel. We kopen een busje Smidge, op veler aanraden toch maar gekocht. Of het werkt? Dat weten we morgen... Kees heeft bij ons lunchadres een boek gekocht en is er helemaal blij mee! Ik bekijk wat foto’s, zoveel regen, zo’n zware dag, zo’n voldoening...

Dag 13 begin

De tocht begon droog. Wel 5 km... Toen enorm veel regen en wind tegen. Het landschap bekijken doet pijn aan mijn ogen, zo hard gaat de regen. Langzaam fietsend gaan we weinig klimmend omhoog en naar beneden, dat is gelukkig goed te doen. Omdat ik niet veel om me heen kijk, maak ik van nood een werkuurtje en bedenk alvast e.e.a. voor als ik weer aan de slag ga, 31 augustus. Na 26 km komen we in Struan en daar is een shop. Die is dicht. De ingang ernaast is een tweedehands boekenwinkel/naaiateliertje en er zijn ook wat dingen te eten. We bestellen een bord soep en een champignonquiche. Ze zegt dat het 'Quite a lot' is, maar dat kunnen we wel gebruiken. Het is allemaal zelfgemaakt en door en door warm/heet. Met zilveren bestek en servies uit de jaren 30 eten we ons maal. We warmen door. De echt 'schapenwollensokkendame' is erg vriendelijke en heeft ook wifi! Straks nog 25 of 55 km verder. We zullen zien. Wordt vervolgd dus...

Dag 12 Staffin – Edinbane 50 km

Omdat ik gisteravond iets te veel cola gedronken had (een vakantiefietser koopt om die reden normaal ook geen 2 liter fles..) moest ik er vannacht uit. Dat vonden de midges leuk! Inmiddels lijken onze hoofden op krentenbollen en vooral de benen van Kees lijken het resultaat van een zeer bijzondere ziekte. Het jeukt enorm, maar de zon schijnt en we gaan dan ook rustig inpakken en vertrekken tegen de wind in en bergop. We maken bijna een compleet rondje over Isle of Skye, erg mooi. Zo vinden de vele Fransen en Italianen hier ook. Voor de zekerheid staat om de haverklap dat men hier links hoort te rijden en dikke pijlen op de weg geven de rijrichting aan. Lange afstanden klimmen en dalen, maar goed te doen. In Portree zijn de winkels open en we doen dan nog wat vergeten boodschappen en eten een heerlijk broodje op een bankje langs de weg. Verkeerd rijden kan haast niet hier, er gaat maar één weg hier en die volgen we. Geen ‘single track road’ dit keer, maar gewoon fijn tweebaans. Vandaag een halve rustdag, dus om 14.00 uur zijn we op de camping en genieten van het weer en het uitzicht. De vervolgroute wordt bekeken en we maken plannen voor de komende week. Mijn haar zit trouwens wel verdraaid goed, de laatste dagen, komt vast door het weer. Ik maak er geen foto van, want het krentenbollenhoofd wil niet worden vastgelegd...

Dag 11 Ergens op Harris - Staffin 50 km

Dit is weer een dag in de herfst. De regen gaat harder dan ooit tevoren en we moeten echt weg, want om 11.50 uur vertrekt de boot naar het vaste land. Het is nog maar 18 km fietsen, maar we lezen dat er ook een klim tot 140 meter tussen zit. We weten nog niet het steil dat gaat zijn, dus we vertrekken ruim op tijd! Veel regen en ook nu tegenwind. Mijn fiets loopt aan en het rijdt voor geen meter. Gelukkig kan mijn fietsenmaker het verhelpen en kunnen we met 6-7 km/uur weer door. Het uitzicht is weer heel anders dan gisteren, echt wel de moeite. Alleen jammer van het weer. Maar, zoals Kees al de hele vakantie roept: “Ja... ook dit is Schotland!” ;-) En met de nodige humor gaan we dan toch naar boven. Het klimmen valt reuze mee, de afdaling bevat nog het nodige klimwerk en we komen anderhalf uur te vroeg aan bij de terminal voor de boot. We mogen als eerste op de boot, bij de handdrogers droog ik net als gisteren mijn sokken, mijn broek en mijn shirt. De rij die ik daarmee creeër voor het toilet had ik niet zien aankomen. We warmen weer door en op Isle of Skye lijkt het weer beter. De wind!!! Zo!! Heuvel op hoeven we haast niet te trappen, helaas veel bochten en ook weer het nodige tegen. In een kleine supermarkt doen we boodschappen en op de camping zijn weer voldoende fasciliteiten. Zelfs internet! Eerst snel de tent opzetten, de buien komen eraan.

Dag 10 North Uist – Ergens op Harris 51 km

Zachtjes tikt de regen op het tentdoek. YES! Dan zijn de midges weg! Maar ahhh.... het regent. Het gaat steeds harder en het waait ook nog flink. In onze regenponcho fietsen we weg. Door een jammerlijke samenloop van bootomstandigheden, zitten we een dag langer op de eilanden dan we hadden gewild, maar ach... Als we er dan toch zijn, genieten we wel van.... tja.... de regen, de heuvels op, de wind tegen, het klapperen van onze regenponcho, de natte kleding, koude voeten (niet ijskoud, want het is minstens 15 graden ;-)), de liedjes die Kees probeert te verzinnen en ten gehore brengt, en de tuut in onze oren. En van ieder sprankje hoop als de regen even stopt en als we toch nog een berg af mogen. Ow... en de skaapies! (Schaapjes) Die lopen vrolijk over de weg en in de berm. We roepen ze steeds en sommige rennen verschrikt weg, anderen blijven gras kauwen. We vinden het wel gezellig!

Toen we bij de ferry aankwamen konden we ik een wachtruimte opwarmen. Er waren 2 Franse jongens en een local die af en toe gezellig kletsen met ons. De sokken en shirts worden uitgewrongen een ruim een uur later komt de boot aan. Ja... we zijn ruim op tijd. Doet Kees denken aan een heel specifiek persoon... ;-).

Een uur later komen we aan op Harris, daar is het droog en het waait stukken minder (lees: het miezert en het stormt niet meer). We klimmen nog een paar heuvels op, prima te doen en komen dan op een camping aan. Er is geen receptie, je moet zelf kijken wat de kosten zijn, dat in een envelopje doen en bij het hek in de brievenbus stoppen. De douche kost een pond, fijne warme douche, droge kleren aan, dubbele lakenzak in de slaapzak. Warmte!!! In de verte zien we bliksem en horen de donder als bevestiging. Als de wind stopt met waaien en de regen ook vertrokken is... Ja hoor... dan komen ze weer..... zonder geluid te maken.....

Dag 9 Castlebay – (het zuiden van) North Uist 79 km

Josina jarig! Gefeliciteerd zussie! Alweer op vakantie met je verjaardag... Maar ik zag aan het begin van de middag een mooie vogel vliegen en dacht toen terug aan 25 jaar geleden. Time, place, etc...

Na een nacht vol wind, storm, iets daartussen in en het idee dat de tent nog iets wordt aangedaan, staan we om half 9 pas op. We willen de boot van 11.10 van dit eiland af hebben en het is ongeveer 12 km vanaf de camping. Het waait nog steeds enorm, dus de afstand hoeft niet veel te zeggen over de tijd die het kost vandaag. De pancakes worden dit keer verzorgd door Kees, clotted cream en jam erop, yumm.... De tent waait bijna het eiland af, maar gelukkig zit alles om half 10 op de fiets en gaan we op pad. Met een windkracht 6-7 gaan we naar het noorden. Wat fijn!! Een paar heuveltjes om te beginnen, nog wat grote bochten en dan wind tegen, maar het gaat goed. Een uur te vroeg zijn we bij de boot. We kunnen in een wachtruimte wat batterijen opladen en koffie/ thee zetten. De kettingen worden nog even gepoetst en rond 11 uur wordt het drukker. Gezellig kletsen met medefietsers uit Aberdeen en we kunnen de boot op. Ook de mannen van de boot zijn erg vriendelijk. Dit keer word ik redelijk beroerd aan boord. De boot schommelt enorm en ik ben dan ook bijzonder blij als we van boord mogen na een half uur. Op Eriskay klimmen we even flink en dan.... Alleen nog maar naar het noorden. Net als de wind! We trappen wat in de zwaarste versnelling en gaan zonder moeite gemiddeld 30 km/uur. De single road gooit alleen wat roet in het eten, want regelmatig komen er tegenliggers of auto's die willen inhalen. Maar het rijdt heel fijn! We kunnen na zo'n 30 km kiezen voor de snelle weg rechtdoor of voor een ultiem fietsweggetje. We kiezen het laatste, we fietsen zo lekker vandaag. Een rustig weggetje tot vlak langs zee. Kees ziet een leuk plekje om pauze te houden en als we hogerop lopen naar het strand ziet het er fantastisch uit. Allemaal gestapelde steentjes. Door mensen gemaakt, erg gezellig. Uit de wind zetten we de stoeltjes neer en gaan lunchen. Het vervolg gaat iets minder dan eerst, de benen zijn toch wel wat moe geworden, maar alsnog zijn we in zeer korte tijd bijna 80 km verder bij de camping. Zoveel mogelijk uit de wind, nog steeds zon! De camping heeft voor kampeerders een hutje met alle luxe die je niet in de tent hebt. En MIDGES!!! Daar komen we achter als we in het donker naar de tent teruglopen en merken dat de wind is gaan liggen. Ze hebben ons flink te pakken, zelfs even iets uit de voortent pakken ontgaat ze niet, ze komen massaal naar binnen, alsof ze op zo'n moment wachten. Ze ruiken vast dat wij hierin nog niet getraind zijn. Het slaapt overigens heel vreemd, met een midgenet over mijn hoofd...

Dag 8 Dalavich – Barra (Castlebay) 60 km

De zon maakte me wakker door zacht op het tentdoek te blazen. Om 7 uur zat ik buiten te genieten van de stilte, het uitzicht en het geknor van Kees. De wind was een beetje koud, dus ik ga weer naar binnen rond 8 uur. Dan wordt er thee en koffie gezet door een inmiddels ontwaakte Scot, zo noem ik Kees hier, omdat zijn naam veel vragen oproept bij de bevolking en aangezien ik hem al vaak ‘skat’ noem, komt dit wel in de buurt. Om half 10 vertrekken we. Na 5 kilometer zien we hét postkantoor. We gaan naar binnen om een broodje te bestellen (met scrumbled eggs en bacon), we doen wat inkopen voor de rest van de weg en zitten aan een heerlijk tafeltje te eten in de zon. En dat alles bij het postkantoor, waar aan de lopende band telefonische bestellingen binnkomen voor koffie en broodjes. Het vervolg van de rit tot in Oban is klimmen of dalen. We nemen nog een scone onderweg en kunnen weer even verder, heerlijk wind mee en zon volop. Vanaf Oban gaat de boot naar Barra (één keer per dag, overtocht duurt 5 uur). Als we bij de ferry in Oban aankomen vraag ik aan een kereltje waar we kaartjes kunnen kopen en hoe laat de boot gaat. Zijn antwoord: “In het kantoor” en “om 13.40 uur”. We kijken op de klok en het is 13.35 uur! De boot gaat maar eens per dag! Snel naar binnen. Een rij! Gaat best snel en de baliemedewerker is heel geduldig, vraagt of ik een combiticket wil voor meerdere eilanden, gaat even naar achteren om een overzichtkaart te pakken, zodat ik kan zien om welke eilanden het gaat, print dan de tickets uit en zegt dat we nog wel tijd hebben, want ze zijn vandaag wat later. Kees is inmiddels naar binnengestormd om te zeggen dat alle fietsers al aan boord zijn, we moeten nog een boardingpass hebben en kunnen dan naar de poort. Een paar minuten later worden we naar binnengelaten. Wat een mazzel weer!!! Een aardige vent maakt mijn fiets met een touw vast en daarna die van Kees. Er is een douche aan boord en daar maken we dan ook graag gebruik van. Handdoek hadden we niet mee, dat is creatief opgelost. We praten aan op het dek (wat er erg luxe uitziet) nog een tijdje met een inwoner van Barra, erg aardig en een beetje maf. We eten ons diner op het schip, scheelt weer koken, laat in de avond. Als we na 5 uur aankomen op het eiland staat de aardige man op ons te wachten om ons de weg naar de supermarkt te wijzen. Ook die was nog open, het was al na 19.00 uur. Heel kleine camping, geweldig sanitair, héél harde wind, beetje regen nu, best gekke Schotten hier, maar wel weer een fijne dag gehad!